Andaba soa polo prado. Remoía noite e día, día e noite. Todos estaban preocupados: ùSe segue así de reviradaà a vaca Condesa vai perder a cabeza! Os contos non só estimulan a fantasía, senón que cumpren unha función terapéutica porque axudan a canalizar os sentimentos. Cando o neno le ou escoita que, por fin, a vaca sorriu, xa que necesitaba aloumiños coma todos de cando en vez, poderá de súpeto recoñecerse a si mesmo ou recoñecer esta urxencia de afecto no outro e, como nesta historia, resolvelo. Este é un relato sobre a importancia do afecto: o dun cara a si mesmo e o da nosa contorna. Ambos son imprescindibles.
